ZA RAZVOJNU STRATEGIJU HRVATSKE 2014. - 2020.

Cilj ovog istraživanja je analiza iskustava u poticanju ekonomskog razvitka Hrvatske u razdoblju tranzicije, i analiza ekonomske konvergencije k Evropskoj uniji. Istraživanje je usmjereno na dva aspekta razvitka. Prvi aspekt analize pokazuje da moderna ekonomika razvitka (tzv. heterodoksna ekonomika) predstavlja nužan makroekonomski okvir za nestabilnu ekonomiju koja se nalazi u procesu nominalne i realne konvergencije k Evropskoj uniji i da takav okvir daje dobar temelj za održivi ekonomski razvitak Hrvatske. Moderna ekonomika razvoja stvorila je niz pouzdanih ekonomskih principa za održivi razvitak nacionalne ekonomije: tržišna konkurencija, odgovarajući poticaji rastu, nekonvencionalna monetarna politika i fiskalni poticaji, tj. reflacijske makroekonomske politike, usmjerene na ostvarivanje “pune zaposlenosti”, nova industrijska politika, etc. Oni koji provode reforme imaju dovoljno manevarskog prostora da ove principe pretvore u pakete reformi i institucionalne oblike koji odgovaraju hrvatskim okolnostima, sve dok Hrvatska ne postane punom članicom Evropske monetarne unije. To su učinile druge uspješne ekonomije. Drugi aspekt ovog istraživanja odnosi se na tezu da Hrvatskoj nedostaje sustav srednjoročnog i dugoročnog programiranja razvoja za razdoblje 2014. – 2020., u skladu sa metodologijom i pravilima Evropske unije. Prvi aspekt razvoja vrlo je složen, te zahtijeva široki raspon reformi (najčešće, skup nekonvencionalnih ekonomskih politika) koje su reflacijske politike, kao protucikličke makroekonomske politike. Drugi je aspekt također vrlo složen, jer zahtijeva uspostavu institucionalnog i pravnog okvira kojim bi se podržala otpornost nacionalne ekonomije na asimetrične vanjske šokove i koji bi zadržali produktivni dinamizam hrvatske ekonomije. Zanemarivanje ova dva različita aspekta ekonomskog razvoja uzrokom su neprovedivih i nekonzistentnih strategija reformi.